So long.. take care...

Faridah sensei mula mengajar aku mase kat AAJ UM dulu lagi. Masa tu die ajar aku chemistry. Dalam kelas die agak straight. Pantang nampak budak tidur je die soh bangun jawab soalan. Pastu die ajar kitorang tulisan kanji gak. Yang tu pun sakit gak. Die soh budak sorang-sorang pegi depan tulis kanji yang blajar hari tu. Majoriti kantoi la.

Bila aku dipilih masuk Hokkaido Universiti ni.. kebetulan die pun ade sini wat phd. Kat sini baru la kenal Faridah sensei bebetul, skali ngn famili die.. Ekceli mase memula jumpe die kat sini tu takut gak sebab duk ingat imej die time kat UM dulu, tapi selama kenal die kat sini takde langsung imej garang n tegas die macam dalam kelas dulu-dulu tu.

Faridah sensei wat phd 3 tahun kat sni. Sampai bulan 12 2006. Aku sampai sini april 2007. Alhamdulillah die dah grad minggu lpas n dah selamat pulang ke Malaysia. Kepulangan famili Faridah sensei n abg Halim bermakna makin kurang la bilangan ahli keluarga Sapporo ni.. makin kurang la anak-anak kecik nak dilayan abang-abang n kakak-kakak kat sini..

Kat sni aku tunjukkan gambar-gambar famili diorang yang aku ade. Tak banyak pun n majoriti dari kamera orang lain. Sebelum diorg berangkat pulang sempat ramai-ramai pegi makan strawberry.

To Faridah sensei n family, Good luck with life in Malaysia. Kalau ada rezeki kite jumpe lagi. Saya tak sempat nak pegi Shiretoko ngn sensei so sensei kene la datang Hokkaido ni lagi. hehe..